Przedsiębiorstwa energetyczne samodzielnie opracowują swoje taryfy odpowiednio do zakresu prowadzonej działalności czyli posiadanych koncesji. Jednak w przepisach rozporządzenia taryfowego określone są rodzaje cen i stawek opłat, a także sposób ustalania kosztów ponoszonych na wybrane czynności, jakie dane przedsiębiorstwo energetyczne ma obowiązek ustalić w swojej taryfie. Ustalając taryfy musi także wskazać kategorie kosztów, które będą uwzględnianie podczas kalkulacji poszczególnych stawek lub cen.
Mimo, że przedsiębiorstwo gazowe ustala ceny i koszty poszczególnych usług oraz składników taryfy, to nie posiada ono całkowicie wolnej ręki. Taryfy ustalone wewnątrz spółek to jedynie propozycje, które podlegają zatwierdzeniu przez Prezesa URE i który po analizie i przeprowadzeniu postępowania administracyjnego daną taryfę może zatwierdzić lub odmówić jej zatwierdzenia jeśli coś z nią będzie nie tak czyli jeśli stwierdzi, że została ona ustalona niezgodnie z przepisami prawa (ceny są niekonkurencyjne lub podwyżka jest nieuzasadnienie wysoka). Prezes URE ma jednak spore możliwości działania i może zwolnić konkretnego sprzedawcę z obowiązku przedkładania URE taryf do zatwierdzenia, jeżeli stwierdzi, że sprzedawca działa w warunkach konkurencji.
Mimo iż wszyscy chcielibyśmy aby ceny gazu były jak najniższe to niestety taryfy oprócz rozsądnej dla nas ceny powinny w szczególności zapewniać:
• pokrycie kosztów prowadzenia działalności gospodarczej przedsiębiorstw energetycznych z uwzględnieniem uzasadnionego zwrotu z kapitału zaangażowanego w tę działalność, co dla nas oznacza, że cena gazu nie spadnie poniżej określonej wartości opłacalności jego dostarczania do naszych gospodarstw domowych,
Oczywiście muszą także zapewniać ochronę naszych interesów przed nieuzasadnionym poziomem cen i stawek opłat.
Co uwzględniają zatem taryfy gazowe dystrybutorów ?
• każdy dystrybutor musi określić grupy taryfowe i kryteria kwalifikowania konsumentów
do poszczególnych grup, zazwyczaj w zależności od zapotrzebowania na gaz,
• stawki opłat za świadczenie usługi dystrybucji paliw gazowych,
• stawki opłat za przyłączenie nas do sieci gazowej,
• sposób ustalania wynagrodzenia dla konsumentów za niedotrzymanie parametrów jakościowych dostarczanych paliw gazowych,
• bonifikaty za niedotrzymanie standardów jakościowych obsługi odbiorców,
• sposób ustalania opłat za nielegalny pobór paliw gazowych, choć chyba wszyscy wolimy wierzyć, że żyjemy w uczciwym społeczeństwie,
• stawki opłat za wznowienie dostarczania gazu, jeżeli jego wstrzymanie spowodowane było następującymi przyczynami:
− nastąpiło w wyniku przeprowadzonej kontroli, która dowiodła że odbywał się nielegalny pobór gazu, albo instalacja znajdująca się u odbiorcy konsumenta stwarzała bezpośrednie zagrożenie życia, zdrowia lub środowiska;
− konsument zwlekał z zapłatą za świadczone usługi dostawy gazu, co najmniej przez okres 30 dni po upływie terminu płatności, warto więc pilnować płatności, aby nie płacić dodatkowo za ponowne podłączenie gazu,
• dystrybutor musi ponadto określić stawki opłat lub sposób ustalania stawek opłat za usługi dodatkowe wykonywane na zlecenie konsumentów.
Sprzedawca z kolei zawiera w taryfie:
• grupy taryfowe i kryteria kwalifikowania konsumentów do tych grup, tak jak w przypadku dystrybutora,
• ceny gazu,
• stawki opłat abonamentowych,
• bonifikaty za niedotrzymanie standardów jakościowych obsługi konsumentów.
źródło: ure.gov.pl
Dodaj komentarz