Aby zdobyć klienta niektórzy sprzedawcy gazu działają w nie do końca legalny i nieuczciwy sposób. Wg prawa polskiego i ustawy o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym, działanie przedsiębiorców wobec konsumentów na rynku jest nieuczciwe, jeżeli prowadzona praktyka jest sprzeczna z dobrymi obyczajami i w istotny sposób zniekształca zachowanie rynkowe przeciętnego konsumenta przed zawarciem umowy, w trakcie jej zawierania lub po jej zawarciu.
Nieuczciwymi praktykami wg polskiego prawa są:
• praktyki rynkowe wprowadzające w błąd:
− zarówno działania wprowadzające w błąd,
− jak i zaniechania wprowadzające w błąd,
• agresywne praktyki rynkowe,
• działania sprzeczne z prawem kodeksu dobrych praktyk,
Działanie wprowadzające w błąd to działanie sprzedawcy, które w jakikolwiek sposób powoduje lub może powodować podjęcie przez przeciętnego konsumenta gazu decyzji dotyczącej umowy, której w innej sytuacji by nie podjął.
Do przykładowych działań wprowadzających w błąd zaliczamy:
• rozpowszechnianie nieprawdziwych informacji dotyczących m.in.:
− praw konsumenta, np. prawa do reklamacji, prawa do odstąpienia od umowy;
− obowiązków przedsiębiorstwa energetycznego np. dotyczących dotrzymania określonych parametrów jakościowych paliw gazowych, czy stosowania określonej procedury reklamacyjnej,
• rozpowszechnianie prawdziwych informacji, ale w sposób mogący wprowadzać w błąd,
• nieprzestrzeganie kodeksu dobrych praktyk, do którego przedsiębiorstwo gazowe dobrowolnie przystąpiło, jeżeli informuje ono klientów, że jest związane kodeksem dobrych praktyk.
Zaniechanie wprowadzające w błąd to z kolei zaniechanie polegające na pomijaniu istotnych informacji potrzebnych przeciętnemu konsumentowi do podjęcia decyzji o podpisaniu umowy na zakup gazu i tym samym wpływające na podjęcie przez przeciętnego konsumenta decyzji dotyczącej umowy, której inaczej by nie podjął.
Przykładowe zaniechania wprowadzające w błąd to:
• zatajenie lub nieprzekazanie w sposób jasny, jednoznaczny lub we właściwym czasie istotnych informacji dotyczących sprzedaży gazu lub usługi dystrybucji, w tym np.:
− informacji o nazwie przedsiębiorstwa energetycznego, którego przedstawiciel proponuje zawarcie umowy sprzedaży;
− prawach konsumenta, np. do reklamacji, do odstąpienia od umowy w przypadku umów zawieranych poza lokalem przedsiębiorcy albo na odległość;
− obowiązkach przedsiębiorstwa energetycznego np. dotrzymania określonych parametrów jakościowych gazu, stosowania określonej procedury reklamacyjnej;
− informacji o tym, czy podana cena gazu lub stawka opłat zawiera podatek VAT.
Wg prawa polskiego agresywna praktyka rynkowa to natomiast praktyka, która przez niedopuszczalny nacisk w znaczny sposób ogranicza swobodę wyboru przeciętnego konsumenta lub jego zachowanie względem oferty, i tym samym powoduje lub może powodować podjęcie przez niego decyzji dotyczącej umowy na sprzedaż, której inaczej by nie podjął.
Przykładowe działania wprowadzające w błąd:
• wywoływanie wrażenia, że konsument nie może wyjść z przedsiębiorstwa energetycznego bez zawarcia umowy,
• uciążliwe i niewywołane działaniem albo zaniechaniem konsumenta nakłanianie do zakupu gazu
(zawarcia umowy) przez telefon, pocztę elektroniczną lub inne środki porozumiewania się na odległość, z wyjątkiem przypadków egzekwowania zobowiązań umownych, informowanie konsumenta o tym, że jeżeli nie dokona zawarcia umowy, pracownikom przedsiębiorstwa
energetycznemu może grozić utrata pracy lub środków do życia,
• wywoływanie wrażenia, że konsument już uzyskał, albo uzyska bezwarunkowo lub po podpisaniu umowy nagrodę lub inną porównywalną korzyść, gdy w rzeczywistości nagroda lub inna porównywalna korzyść nie istnieje lub uzyskanie nagrody lub innej porównywalnej korzyści
uzależnione jest od wpłacenia przez konsumenta określonej kwoty pieniędzy lub poniesienia innych kosztów.
W razie dokonania nieuczciwej praktyki rynkowej konsument, którego interes został zagrożony lub naruszony, może żądać:
• zaniechania tej praktyki,
• usunięcia skutków tej praktyki,
• złożenia oświadczenia odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie,
• naprawienia wyrządzonej szkody, w szczególności żądania unieważnienia umowy z obowiązkiem
wzajemnego zwrotu świadczeń oraz zwrotu przez przedsiębiorcę kosztów związanych z podpisaną umową,
• zasądzenia odpowiedniej sumy pieniężnej na określony cel społeczny związany z ochroną konsumentów.
W przypadku zaistnienia nieuczciwej praktyki rynkowej, pokrzywdzony konsument, którego interes został zagrożony lub naruszony może wystąpić bezpośrednio z powództwem do sądu cywilnego.
Ze stosownymi roszczeniami mogą wystąpić także:
• Rzecznik Praw Obywatelskich,
• krajowa lub regionalna organizacja, której celem statutowym jest ochrona interesów konsumentów (Federacja Konsumentów, Stowarzyszenie Konsumentów Polskich),
• powiatowy (miejski) rzecznik konsumentów.
źródło: ure.gov.pl
Dodaj komentarz